The eyes of Yoshi

Een paar jaar geleden maakte ik een kleine serie kattenportretten met de naam “the eyes of…”
Bijzonder leuk om te doen en door het gedetailleerde werk was het ook in zekere zin een rustgevend werk.
Het waren the eyes of Zazie, Wonga, Neja en Ischa en als eerste de ogen van cheesy come.
The eyes of Yoshi wordt nu aan deze serie toegevoegd.

Toen onze zoon en zijn vriendin de grote witte muren zagen van hun nieuwe appartement zei hij gekscherend: “nu nog iets aan de wand, dus als je je geroepen voelt”
Een paar weken later kregen zij een kitten genaamd, u raadt het al, Yoshi en ik besloot gewapend met fotocamera een paar leuke foto’s te schieten waar ik wellicht iets mee kon en zodoende is de zesde in de serie “the eyes of…” er gekomen.
Wellicht komt er ook nog wel een zevende.

Het was een werk waar ik een paar weken mee bezig ben geweest en tussendoor ging het een aantal keer mis. Dat is een stadium waar je doorheen moet want dat gebeurt eigenlijk altijd wel dat je op een punt komt dat je het werk het liefst in de open haard mietert.
Inmiddels weet ik dat je gewoon rustig door moet schilderen en af en toe even afstand moet nemen, een aantal keer diep zuchten en verder ploeteren en dan ineens is er dat moment dat je zelf denkt: nu is het af, ik stop.
Het laatste stadium dat ik aan dit schilderij werkte was met een sleper penseel en haar voor haar om zodoende de diepte te bereiken die ik voor ogen had.

Het was nog niet helemaal droog toen ik het naar ze bracht en toen ik de grote wanden zag vroeg ik me af of ik hem toch niet iets groter had moeten maken. iets wat ik in de nabije toekomst nog steeds een keer wil doen: een heel groot schilderij maken.

Hier laat ik een animatie zien van het hele proces van tekening tot onderschildering tot eindresultaat.